Κωνσταντίνος

Ορθοπαιδικός

Bougoulias.com  |  © 2022  |  All rights reserved

Μπουγουλιάς

Χειρουργός

The latest HTML5, CSS3 and advanced JavaScript have

been used to ensure the highest compatibility.

Σπανιότερα,  σοβαρότερες παθήσεις όπως φλεγμονές (πχ. Φυματίωση, δισκίτιδα κτλ), πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς μεταστατικοί όγκοι του μυοσκελετικού συστήματος θα πρέπει να ληφθούν υπόψη στη διαφορική διάγνωση.

Εκεί λοιπόν βρίσκεται ο ρόλος του εξειδικευμένου ιατρού ο οποίος αξιοποιώντας τη γνώση βασισμένη σε επιστημονικά δεδομένα (evidence based medicine), τα απεικονιστικά και κλινικά ευρήματα, την εμπειρία του και την κρίση του, μπορεί να διακρίνει ποια είναι η κύρια παθολογία και να προτείνει έτσι την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση που προφανώς εξαρτάται από την περίπτωση.

Η θεραπευτική προσέγγιση συνίσταται σε συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική περιλαμβάνει ανάπαυση, πολύ προσεκτική χρήση κολάρου κάτω από τις οδηγίες του ιατρού σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο χρήσης του, φυσικοθεραπεία , ασκήσεις βελτίωσης στάσης σώματος και φάρμακα (παρακεταμόλη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, οπιούχα αναλγητικά, κορτιζόνη κτλ).

Η χειρουργική θεραπεία αποσκοπεί σε πιο δραστικές λύσεις αποσκοπώντας στην αίρεση του αιτιολογικού παράγοντα του προβλήματος. Συστήνεται συνήθως επί αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής ή και σαν πρώτη επιλογή επί ύπαρξης νευρολογικής σημειολογίας ή και παρατεταμένης κρίσης.

Όρος που εκφράζει μια σύμπλοκη νοσολογική οντότητα, αμφιβόλου περιεχομένου και μη ξεκάθαρης πολλές φορές αιτιολογίας, εξ΄ου και ο όρος “σύνδρομο”. Το περιεχόμενο λοιπόν του συνδρόμου αυτού δεν έχει ξεκαθαριστεί και από πολλούς αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή του. Η ύπαρξη όμως ασθενών που υποφέρουν είναι γεγονός και γι’αυτό αξίζει ιδιαίτερης προσοχής.

H ανατομική και η λειτουργική συσχέτιση των δομικών μονάδων του αυχένα καθώς και η αλληλεπίδραση τους προκαλεί τη δημιουργία συμπλέγματος συμπτωμάτων σε πλήρη ή ατελή μορφή συνδρόμου.

H ανατομική και η παθοφυσιολογική ερμηνεία του αυχενικού συνδρόμου συνίσταται στο ότι ο αυχένας αποτελείται από συνεχόμενες σπονδυλικές μονάδες (σπόνδυλος- δίσκος,συνδεσμικά στοιχεία-σπόνδυλος), η μηχανική ανισορροπία των οποίων δυνητικά επηρεάζει τα σε επαφή ευρισκόμενα νευρικά στοιχεία (νωτιαίο μυελό και νευρικές ρίζες) ή τα σπονδυλοβασικά αγγεία με το περιαγγειακό συμπαθητικό πλέγμα. Συμπίεση ή ερεθισμός των νευροαγγειακών δομών προκαλεί αντίστοιχη συμπτωματολογία.

Συνηθέστερες ανατομοφυσιολογικές ανωμαλίες που οδηγούν στην εκδήλωση του συνδρόμου είναι η κακή στάση σώματος με αποτέλεσμα το μυικό κάματο των μυών του αυχένα, η κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, η αυχενική οστεοφύτωση, αυχενική σπονδυλαρθροπάθεια, αυχενική μυελοπάθεια, παθολογίες της σπονδυλοβασικής αρτηρίας.

Οι σχετικά συνήθης αυτές καταστάσεις μπορούν να υπάρχουν σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού χωρίς να είναι συμπτωματικές. Είναι αδιευκρίνιστο ποιο είναι αυτό το κατώφλι που αν ξεπεραστεί οδηγεί σε αντίστοιχη συμπτωματολογία. Είναι άλλωστε χρόνιες καταστάσεις που λειτουργούν αθροιστικά. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι τα ακτινολογικά ευρήματα, πολλές φορές, δεν συμβαδίζουν με την κλινική εικόνα. Καταστάσεις όπως, έντονα απεικονιστικά ευρήματα σε ασθενείς με πολύ ήπια συμπτώματα ή πολύ έντονα συμπτώματα σε ασθενείς με ελάχιστα απεικονιστικά στοιχεία, δεν είναι σπάνιες, περιπλέκοντας έτσι τη διερεύνηση του όλου θέματος.

αυχενικο συνδρομο, αυχενικό σύνδρομο, αυχενας, αυχένας